مفهوم دسته بندی PDW (تفنگ دفاع شخصی) چیست؟
اگر بخواهیم به ساده ترین و خلاصه ترین روش بیان کنیم. این تسلیحات در واقع میان مسلسل های دستی و تپانچه های خودکار قرار میگیرند که بسبب هدف خاصشان از این دو دسته جدا و متمایز شده اند.
اولین نیاز به چنین سلاح هایی در جنگ جهانی اول احساس شد اما تا جنگ جهانی دوم که آمریکایی ها تفنگ لوله کوتاه ام ۱ (ام ۱ کاربین) را وارد خدمت کردند این مفهوم شناخته نشده بود. بصورت خلاصه این دست تسلیحات برای نیروهایی است که وظیفه آنها اجازه حمل سلاح سازمانی یا مسلسل دستی را نمیدهد. در همین حال این نیروها به قدرت آتش و دقت بیشتری نسبت به یک تپانچه نیاز دارند. آمریکایی ها در جنگ جهانی دوم به این نیاز با تفنگ لوله کوتاه ام ۱ پاسخ دادند. (البته با مفاهیم امروزی ام ۱ تفنگ دفاع شخصی نمیباشد اما پایه گذار این مبحث است.)
در جنگ سرد کشور های شرقی بسیار به این مفهوم توجه و تکیه کردند. دو نمونه بسیار معروف آنها تفنگ دفاع شخصی Vz.61 چکسلواکی و PM63 لهستانی میباشد. هردو مورد ذکر شده از تپانچه ها بزرگتر و از مسلسل های دستی کوچکتر بودند. قابلیت شلیک خودکار داشتند و با داشتن قنداق جمع شونده و قبضه کمکی (در نمونه لهستانی) امکان شلیک بسیار دقیق تر نسبت به یک تپانچه عادی را به کاربر میدادند.
در اواخر جریان جنگ سرد ناتو که میدانست که در صورت درگیری با شوروی نیروهای چترباز این کشور در خطوط پشتی و تدارکاتی فرود خواهند آمد اما نیروهای پشتیبانی و تدارکاتی سلاح لازم برای مقابله با این نیروها را نداشتند. (البته سلاح برای مقابله موجود بود مسئله بیشتر به عدم توانایی نفوذ گلوله های شلیکی از اسلحه های موجود در جلیقه های ضد گلوله نرم وقت شوروی برمیگردد.) به همین دلیل تفنگ های دفاع شخصی FN P90 و HK MP7 به همراه گلوله هایی با مرمی کوچک اما سرعت بالا بوجود آمدند تا به نیاز مذکور پاسخ دهند. این دو با فروپاشی شوروی و از بین رفتن تهدید به محبوبیت و جامعیت لازم نرسیدند.
قابل ذکر است که تمام اسلحه های دفاع شخصی نام برده در بالا در هر دو دسته مسلسل دستی و تپانچه خودکار نیز قرار میگیرند.
